Pieter van der Sman beschouwt het Coronatijdperk.

De egel

In de hoek van de hut heeft zich een egel opgerold
Het wordt druk in de hut
Het is een alleraardigst beestje
Maar hij heeft wel een grote bek
Hij zit hier nu al dagen
Eet mee met de appelmoes
En kijkt op je vingers als je schrijft

Het schrijven gaat niet vanzelf
Je mist de simpele beweging van de hand
Je mist de fijne streek
Het is nou niet dat je zegt
Lichtvoetig en fijnbesnaard
Met bamboe en gewassen inkt op zijde
Het zijn meer hanenpoten
Die met een lekkende balpen
Gestoord zigzaggen
Over goedkoop ruitjespapier
Van de Action

De schrijfsels zelf houden ook niet over
Een soort pandemie-cabaret
Over de supermarkt
En winkelwagentjes
En wandjes van plexiglas
Dat het allemaal nog heel lang gaat duren
En dat de ophokplicht nu wel heel vervelend wordt
Met al die sentimentele liedjes
Over samen komen we er door
Samen staan we sterk
En je gebruikt het woord versoepeling
Naast verbroedering
En je gebruikt het woord draagvlak
Net te vaak
En de obese medemens komt langs
En je fulmineert er vrolijk op los
Tegen de misselijkmakende grootverdieners
Die de belasting ontduiken
En vervolgens hun hand ophouden
Bij de staat en dus bij de burger
Lekker affakkelen die handel
Ook de politiek
En je vindt uit
Dat het woord veiligheid
Rijmt op vuiligheid

Tralalie tralala
Een riedel hopsasa
Een hoempa van geinige dingen
Wie de kleine kunst niet eert..

De egel vindt er geen zak aan
En formuleert in scherpe bewoordingen
Dat je de plank misslaat
Dat je er uitziet als een mislukte monnik
Met een Japanse sik in een ochtendjas
Die iedereen de maat neemt
Maar diep van binnen op zoek is naar contemplatie

Dat is een flinke zin voor zo’n kleine egel
En je pakt de pen weer op
Maar hij is nog niet uitgepraat
Hij zegt dat je eruitziet
Als een ouwe man
Op een kale berg zonder wifi
Die koppig weigert
Naar beneden te komen

In de hut valt een kleine stilte
Je weet niet wat je moet zeggen
Men zegt dat je altijd moet praten
Maar je kunt ook gaan slaan
Wie denkt die egel wel dat hij is
Behalve een egel
Contemplatie is verdomme een woord uit zelfhulpboeken
Iets met bomen knuffelen
Geestelijke bespiegeling
Haal de kracht uit jezelf
De aarde heelt vanzelf
Spirituele rimram
En holistische rommel
Oh I love the smell of patchouli in the morning

Of heeft hij een punt?
Die kleine klote egel
Raakt hij je zwakke plek?
Zit je enkel je tijd uit
In je muffe hut
Als een laffe misantroop
Oppervlakkig als een stoeptegel
Ondiep als een kinderbadje
Een solist zonder klankbord
Mis je bij jezelf niet de werkelijke beschouwing
Waar het om draait?
Zit je niet al weken te wachten op een inval
Om te ontdekken waar je echt naar verlangt?
(En begin nu niet over goeie koffie
Of een lekker potje voetbal op teevee
En al wat God verboden heeft)

De egel staart je aan met pientere kraaloogjes
En zucht
Wordt het geen tijd voor een nieuwe fase?
De fase: toon je billen bloot
Wordt het geen tijd
Om door verschillende lagen heen te gaan
Door verschillende windstreken en jaargetijden van jezelf
Om te kijken waar je uit komt?

Toe maar
Waar wacht je op?

En als straks de kalender weer zin krijgt
Wanneer je van de berg bent teruggekeerd in de vallei
-Ontslakt en slank als een den-
En de natuur weer tot rust is gekomen
Als een lome nazomer
En het oude ritme opstart
Beweeg dan mee met de veranderde omstandigheden
Beweeg van wat niet
Naar wat wel
Ga uit van het goede
En bereid je voor op het ergste
Ga gewoon
En als het fout gaat
Ga dan terug
En zoek een andere weg

Je hebt nog nooit zo’n wijs egeltje gezien
Kleine boeddhist
Tikkeltje moralistisch met de wijsheid van een tegeltje
Maar recht voor z’n raap
Echt een egel die weet wat-ie zegt
En voordat je antwoord hebt kunnen geven
Met lichte twijfel in je stem
Of je hier al aan toe bent
Of je het wel kan
Ligt het beestje zachtjes te snurken
Dikke doei
Hij heeft je slaapzak ingepikt                        

---

Lees het vervolg op Berichten uit het Base Camp deel 4: