Herwaardering

#watisvanwaarde – prof. Aukje Nauta
Aukje Nauta, TheaterMakers Radio Kootwijk
Aukje Nauta
Door
prof. dr. Aukje Nauta
Datum
28 april 2020
Deel

Wat is van waarde voor wetenschappers? Vooral in deze bijzondere coronatijden? De komende tijd ga ik dat op onregelmatige basis verkennen in gesprekken met wetenschappers, waarvan sommige al ooit eens optraden in het Wetenschapshuis van de Theaterloods. Maar laat ik beginnen bij mezelf. Wat vind ik momenteel van waarde? Eigenlijk best een confronterende vraag…

De scheurkalender op mijn wc was blijven hangen bij 14 maart. Alsof ik deze crisistijd wilde ontkennen, het bestaan ervan niet wilde zien. Alsof, als we weer mochten unlocken, de tijd gewoon weer verder kon lopen, te beginnen met 15 maart, en ik dan zou kunnen doen alsof er niets aan de hand was geweest.

Maar vanochtend, 30 april, kreeg ik de geest en scheurde ik achter elkaar door de blaadjes af, de oneliners die de kalender siert snel tot mij nemend. Bij die van 25 april bleef mijn blik wat langer hangen: Alles wat je ongewild verliest, verdubbelt in waarde.

De scheurkalendermakers hadden tevoren niet kunnen bevroeden hoeveel we, vanaf het begin van de lockdown tot nu, met z’n allen ongewild aan het verliezen waren. Dat was mijn eerste gedachte. Mijn tweede was: hoe zit het eigenlijk bij mij? Wat heb ik, de zeven weken dat de crisis nu gaande is, ongewild verloren? Omzet, was m’n eerste platte gedachte. Toffe opdrachten, zoals die van het Mindlab Café, waarmee ik samen met TheaterMakers Radio Kootwijk en de Universiteit Twente gesprekken op gang bracht over een veilig en plezierig werkklimaat aan de universiteit. Ik verloor de voortgang in mijn eigen project om mijn theatercollege ‘Schaamteloos leven en werken’ op steeds meer plekken te vertonen; ik had er zelfs een aparte website voor laten bouwen – zie aukjenauta.eu. Maar het meest van al verloor ik de vele dagelijkse contacten met mensen van vlees en bloed. Het kringetje mensen dat ik momenteel live zie is met de vingers van één hand te tellen. En daarvan is er maar één die binnen de anderhalvemeterradius mag.

Zijn al die dingen die ik verloren heb nu dan ook verdubbeld in waarde? Omzet is omzet, en projecten die niet doorgaan, zijn, tja, projecten die niet doorgaan. Jammer, dat zeker, maar voorlopig blijf ik – wie weet tegen beter weten in – geloven dat ze in een vruchtbaar vat zitten, dat heus weer eens open mag. Van de mensen die ik wél zie, waardeer ik het des te meer dat ik ze kan zien. Vooral geeft deze crisisperiode mij ook het nodige terug. Tijd. Stilte. Rust. Herwaardering van alles wat is. Als je wat verliest, dan krijgt juist dat wat blijft een verdubbeling in waarde.