Pieter van der Sman beschouwt het Coronatijdperk.

Karma

In de ochtendnevel
Is de egel weg
Zo langzaam als hij kwam
Zo snel is hij verdwenen
Op zoek wellicht
Naar een vroege winterslaap
Geef hem eens ongelijk

Het is wel leeg
Zo zonder vriend
Zo’n vriend waar je mee kunt
Praten zonder te praten
Je voelt je ontheemd
Je mist het filosofisch onderonsje
Het tegengeluid
De kritische blik
De steken onder water
Iets wat hout snijdt
Nu ben je weer alleen
Als de laatste dorpsgek
In een café zonder sluitingstijd

Wat ga je doen vandaag?
Je kunt je tijd vrij besteden
Hoera
Wat staat er op het programma?
Je kunt met je rechtervoet proberen
Een wc-rol hoog te houden
Je kunt kijken hoeveel eten
Je in je wang kunt proppen
Een paar handjes hagelslag
Drie eetlepels jam
Een halve komkommer
Je kunt jezelf met volle mond
Een mop proberen te vertellen
Die je al kent
En dan heel hard lachen
Je kunt de hele dag je ogen dichtdoen
En kijken of je kunt leven op de tast
Je kunt proberen een liedje te fluiten
Door je neus
Het Wilhelmus
De volledige Bohemian Rhapsody
Je kunt dingen op kleur sorteren
Je kunt voorlezen uit eigen werk
Je kunt proberen de hoofd-
Van de bijzaken te scheiden
Dat zou je allemaal kunnen doen
Maar dat doe je niet

In plaats daarvan
Staar je de hele dag
Voor je uit

Je vraagt je dingen af
Wat je er eigenlijk van vindt
In het algemeen alles en zo
En wat je ervan vindt
Dat je al weken
Louter schrijft in de ‘je-vorm’
Door een simpele goocheltruc
Door een minieme verandering
Van twee woordjes
Van ‘ik’ naar ‘jij’ als hoofdpersoon
Is het perspectief gekanteld
En de afstand vergroot
Alsof jij de toeschouwer bent
Die het spel probeert de overzien
Alsof jij publiek bent
Van je eigen voorstelling
Van je onemanshow
Alsof je er buiten staat
Dit gaat niet over jou
Ik is er niet
Er zit een ander in de hut
Hut met peren

Uiteindelijk
Heb je er geen mening over
Nou ja
Het is waarschijnlijk
Een prima manier van overleven

Alhoewel
Je begint jezelf
Inmiddels goed zat te worden
Met je dagboek van een gek
Zonder richting
Zonder plot
Zonder enige beweging
Wat op zich al krankzinnig is
En tamelijk ongezond
De fantasie
Krijgt niet veel prikkels meer
Van buitenaf
Je bent door de Donald Duckjes heen
Je mist de suiker
Je mist het gebakken eitje
Je mist de schouderklop
Je mist de aai over de bol
Je mist de omhelzing
De tik op de neus
De goede gesprekken
De goede bedoelingen
Maar misschien hou je wel
Van dit ongeluk iets te missen
Ergens
Missen kan ook lekker zijn

De prikkels komen nu
Van binnenuit
De snelkookpan
-Je hoofd-
Die overkookt
Die op het punt staat
Te ontploffen
Je denkt de hele dag na
Als een aap
Je springt van de hak op de tak
Van woord naar woord
Het is niet veel soeps
Coherent denken is een vak
Je denkt
In deze endemische crisis
Steeds meer
In zo makkelijk mogelijke zinnen
Van maximaal twee woorden:
Ja ja
Zo zeg
Wat heftig
Toe maar
Knap hoor
Echt waar
Zonder meer
Pico bello
Lekker dan
Harde washand
Schoon genoeg
Plantaardige sokken
Ouwe onderbroek
Uitgelubberd elastiek
Slappe hap
Allemaal waar
Vocabulaire 2020:
Risico bereidheid
Zelfhelend vermogen
Exit-strategie
Vitale beroepen
Vage klachten
Wat zijn dat eigenlijk: vage klachten?
Een chronische loopneus?
Een stijve schouder?
Een pijnlijke nagelriem?
-dan had je maar terug moeten duwen-
Een slordige stoelgang?
Als je het goed beschouwt
Heb je je heel je leven al vage klachten
Is het leven zelf niet één vage klacht?
Dochterlief vindt trouwens
Vandaag de dag
Álles vaag
Vage afspraken
Vage vrienden
Vage leraren
Als je er iets van zegt
Dat je dat raar vindt
Vindt zij dat weer ‘gaar’
Ewa ouwe wassup
Ga mij niet testen ja
Haar lievelings-stopwoord is karma
Heb je weer een onvoldoende?
Karma
Is juf handvaardigheid ziek?
Karma
Vind je het dan niet verschrikkelijk
Dat Zuid-Europa economisch kapot gaat?
Ja dat is zielig
Maar ook karma
Hadden ze maar niet alles
Dicht moeten gooien
Wejoo
Snoeihard
Karma in de zin van
Eigen schuld dikke bult
Ieder draagt zijn eigen lot
Zo wordt er gedacht
De pubers gaan hun eigen gang
Hebben lak aan de regels
Lappen de wetten aan hun laars
Gaan erop uit
Gaan vooral naar buiten
Papa je weet toch
Buiten kan er niks gebeuren, bangerd
Het zijn de bedompte ruimtes
Die je moet mijden
Dus goed ventileren, Pap!
En je weet toch
Dat weerstand het belangrijkste is
Daar hoor je niemand over
Dus vitamines, Pap!
Neem een smoothie!
Je sputtert nog wat tegen
Over de druk op de zorg
En verantwoordelijkheid
Maar ze is al weg
Over haar schouder roepend:
‘Je kunt de wind niet veranderen, Pap
Maar hoe de zeilen staan
Bepaal je zelf!’
Die heeft ze van de scheurkalender

Je denkt na
Over je eigen exit-strategie
Binnenkort
Hoe ga jij straks naar buiten
Zonder al te veel
Gezichtsverlies?
Hoe zou dat er trouwens uitzien
-Als het niet anders kan-
Jij zonder gezicht?
Een vlakke boel
Een glad ei
Zonder de neus van je moeder
Zonder de wenkbrauwen van je vader
Zonder de Zeeuwse ogen van je oma
Zonder kenmerken
Zonder herkenningspunten
Een vlek
Papa, wat zie je er raar uit
Met dat pluimvee op je kop
Hoe weet je nu van voren
Of je van achter nog leeft?
Je denken wordt inmiddels piekeren
Vind je het gek
Iemand moet het doen
En je piekeren wordt malen
Je maalt je gek
Als een dolgedraaide wasmachine
Over de explosie
Aan inhaalopdrachten
Die geduldig staan te wachten
Op de gang
Je maakt je druk om
De parallelle wereld
Naast die van jou
Die straks weer van alles van je wil
Hoe dan?
Je bent nu eenmaal een klein mensje
Een klein mensje van vlees en bloed
Dat voelt en denkt
En alleen wil zijn
Verder niks
Karma
Je bent ertoe veroordeeld
Betekenis na te jagen
Maar hoe doe je dat
Op een verantwoorde manier?
Hoeveel essentie kan een mens aan?

Je weet wat de egel zou zeggen:
Alles wat je voelt en denkt
Draait in cirkeltjes rond
Wat je werkelijk zoekt
Is nog steeds hetzelfde als vroeger
Wat je werkelijk raakt zijn
Geboorte en dood
De tijd die voorbij gaat
Groei en verval
Kunst
En het besef
Dat we geen gesloten entiteiten zijn
We zijn geen losse eindjes
We worden gedefinieerd
Door de relaties die we hebben
Met de geschiedenis
Met plekken
Met dingen
Met mensen
Dat laatste vooral
Alles in het leven
Draait om je verhouding
Met de ander
En slechts een beetje met jezelf
Stap erop af
Alles ligt voor het grijpen
Op een steenworpafstand
Bij degenen die van je houden
En andersom

Het was een lange dag
Je klautert naar het kraaiennest
Je hebt daar een prachtig uitzicht
Langs de piratenvlag
Kijk je om je heen
Over platte garages
Binnen de bebouwde kom
Het is een zachte avond
Met een open hemel
Een paar wolken kleuren oranje
Aan de horizon brandt een bos
Je kijkt naar het oosten
Je kijkt naar het westen
Waar de zee wacht
En de kansen
En de kalme bries
Je kijkt naar voren
Je kijkt naar achteren
Verleden en toekomst omspoelen
Dit kleine eiland
Van hier en nu
Je hoort de avondklok
Van een kerk verderop
De buren op de hoek
Bouwen illegaal een feestje
Boven je hoofd
Hangt de gouden regen
In een warrelende gloed
Je ziet de gouden takken
Je bent nu nog
Te klein
Om ze te pakken
Slechts de schaduw
Valt rondom

Het bleef nog lang onrustig

---

Lees het vervolg op Berichten uit het Base Camp deel 6: